Card image cap
Anneme söylemeyi̇n

Ölüm…

Bir dilemma adeta

Sürüngen yalnızlığın ilahı

Düşen g/özden ve közden

Satırlara yığılı acılar

Sünepe gölgelerde saklı gizi de tetikleyen

Bir küspe

Zamana muhalif bir hatıra

Gönülsüz yaşadığım mı tek gerçek?

 

Latife yapsam keşke azizim:

Sınandığım bariz

Akil bir yönerge

Akılsız başın da tevekkül yüklü özlemi

Bir başkaldırı değil asla

Üstelik istediğim ne ki?

 

Ne hatırı sayılır bir gölge;

Ne savruk bir dizede saklıyım ben:

Şerh düştüğüm şu bitimsiz lanet

İzafi yönerge

Aşkın dahi sallandırıldığı

Öznesi hüzün olsan bir güfte

Bağışıklık kazanılası ne çok acı

Sirayet eden şiire

Kimselerin görmediği çağlayan gözyaşı.

 

Muaf tutulduğum ne ki?

Üstelik söylediğim bununla mı sınırlı?

Kuvözünde ömrün

Baş aşağı edildiğim bir izbe

Şimdi nemi ile namı da karıştırmasın hani kimi fani.

 

Barışık olduğum sadece Rabbim

Uzaklaştığım da kendimden asla değil bir riya

Rüküş bir cümle az evvel atıfta bulundukları

Oysaki yolumu filan da kaybettim ben:

Sadece kendime dönük yüzümde

Hizaya gelmesi gereken hazin bir beste

İçimdeki minval.

 

İhanet ettiğim düş gücüm

Ve dış mihraklar

Oysaki bilmezler içimdeki gizli düşmanı:

Şahit olan sadece Tanrı bir de sefil elem

Yüklendikçe kalem

Metazori bir iklim de değil oysa

Sayfiyesinde yüreğin

İhanet edilesi sadece rotam.

 

Tutanaklara da geçsinler adımı

Gülmediğimi de söylemeyin sakın anneme

Ve bir de şair olmadığımı bilsin

Titrediği o ilk günden beri üzerime

Biliyorum ki üstümü örtecek olan bir şahika

Kanatlarında asılı kaldığım kadar

Sessizliğe biat olsa keşke

Diri diri gömüldüğüm o mezar.