Card image cap
Aşkin çikmadan kirki

Ölü ırmaktan yana yok ki t/asam;

Aşkın asası sergüzeşt ölüm

Sanrıların muhatabı günbegün.

Ölü kamberime ağıtlar yaktım dün:

Sevici yokuşlara da serildim düğüm düğüm…

 

Aşkın b/atağına süzüldüm

Süzüldü yüzüm aslında ne yalanım

Ne de dibine kadar hüzne battım.

Aşkın hümayunu gölgeli varlığım

Ar’ımda saklı umudum bir de mahrem

Yetilerinde göğün

Apansız serildiğim yürek iklimim.

Konuşluyum illa ki aşka, azizim:

Sevip de sevilmeyi talep etmeden Tanrıdan

Her halükarda közümde biten bir gül’üm

Sanrılar bekası hüznün

Bir de çatık kaşlı elemin arka penceresi

Oysaki ufkumda saklı benim tüm gizemim.

 

Azıcık sokulduğum hangi yürekte

Taşa tutulduğum pek bir aşikâr, azizim:

Sevecen sesinde umudun

Kar beyazı ömrün hangi kopuk sayfasında

Devindim ki dün yüzlü mizacın

Ölümün de ayracı

Çözemediğim o kördüğüm:

Biteviye örselen mağdur bir kuş

Dikiş tutamadan ömrün fırlattığı

Issız yakası şehrin aslında

Fıtratına müdahil ettiğim tek içimlik şiirler babında

Kör yetilerim;

Vasıfsız sevdiceğim bir gölge.

 

Aşkın andığı yetim yüreğin de

Sahibi olmalı belki de hicabın

Tükettiği o iri tabakalı beyitlerin

Sezindiği söylemler kadar

Batılında hükmün

Bir kor sızı

Aklımdan geçen mademki yüreğin de esintisi

Son mu bulmalı yani,

Epriyen aşkın soluna geçmeden sözüm

Sevi dilinde bir yenilgiyim ben.

 

Aşkın çıkmadan kırkı

Serptiğim her mevsim

İçimdeki taşkın mizacın da elyaf dirayeti

Beylik bir hezeyan;

Benlik bir minval

Şimdimle dargın

Dünüme kırgın

Yarına mı çıkacak sanki hüznüm?

Bir bir didindiğim göğün sarmalında

İçime düşen aşkın azabında

Bilediğim kadar bilemediğim…