Card image cap
Aşkin ön sözüdür şi̇i̇r

Düş kırıklarını hibe ettim mevsime zaten mevsim çoktan kefildi sinemde sakladığım ne ise ve kimliğimin rüzgârıyla coştum ve tozuttu mevsim aslında tozu dumana katan içimdeki berduştu en çok da canı yanan ve en çok sevip de acıyı çekerken işin ilginci kabullenmişken bunca acıyı ve karşılıksız aşkın kırbacını. Ne tek kişiydim ne de çoğul üstelik bilinen aşklardan değildi çektiğim ve hunharca sevdim sadece sevdim ve kendime o zulmü reva gördüm belli ki solacak bir çiçekten çok öteydi ne zamanki yazmaya dursam ruhumda kanatlanan ve yüreğimde saklı devasa evren ve sonsuz rahmet.

 

 

 

 

Misafiri olduğum dünyanın da hümayunu iken aşk

Derdest olmuş gün ışığı

Şakıyan gece

Aşkla yıkadığım yüzüm

Ve sahip olduğum her zerre.

 

Kılıksız bir tufanım ben

Hem de içine esen

Esnemeyen vücudum

Gerginliğimle sarmalındayım aşkın

Bense Peri Padişahının kızı

Sözcüklerim ateş

Yüreğimde saklı görünmeyen güneş

Bu yüzdendir katıksız fermanım

Azat edemediğim feryadım

Kuş kadar kalbim

İçinde saklı oysak devasa bir hikmet

Aşkla payidar olan ve de olacak

Ol, demesini bekliyorum Rabbin.

 

Esaretime aşığım

Ve yalnız kalabalığıma

Gönül gözüme sadık bir canlıyım

Belki insan belki ateş

Sönmek ne ki?

Tek kıvılcım dahi yetmedi mi?

Rengim pembe

Gözlerime sen bak ve söyle

Bense sığamadığım kadar yere göğe.

 

Teferruatların merkezinde

Genelin resmi ise aşk

En çok da yandığıma binaen

Yakmak ne ki sönmeye itiraz eden.

Rücu ettiğim şunca duygu

Rükû eden ruhumla sahibi olduğum tutku

Manivelası evrenin

Aşka meyyal bir tebessümle

Sahip olduğum enginliğin tek zerresi.

 

Solan bir gün ne ki?

Soldurana sormalı.

Sönmeye yakın firar eden

Bir ateşten fazlası

Yazmadan geçmez gecenin bitimsiz destanı

Varlıksa kor olan

Aşk elbet kör eden

Ama en güzeli kalp gözüne binaen…

 

İçimden taşan

Bazen kuru bir heyecandan öte

Bitimsiz bir hezeyan ki

Kök hücresinde mevsimin

Bulutlara serildiğim

Dökülen yapraklarımdan üreyen

Bir şiire nameler dizen

Hutbesi aşkın

Haznesinde bitimsiz yangının

Kuru başıma neye mi yeterim?

 

Ne sen sor ne ben söylemeden geçerim

Varsa yoksa çılgın ruhum

Kalp gözüme vurgun yediğim

Bir aşkın da ön sözüdür şiir

Sözcüklerim lal kalmışken bir ömür

Doyamam yazmaya sevmelere

Ne âşık ne maşuk

Ben aşkın ta kendisiyim.