Bi̇r şi̇i̇r vakti̇ düştüm yola

Hangi düş’ün ahvalisin ve hangi gerçekten düştüm gözünden?

İlahi bir çağrıydı adeta ve mevsimlerdi ağıtlar yakan en çok da aşk idi aksıran ve aksi bir kuş gibi gagaladığım kanatlarım.

Gözlerim donuktu çünkü ölüydü.

Şarkılarımsa suskun çünkü çürümüştü ses tellerim.

Ama üşümeyi hep sevdim ben

Üşenmeden sevdiğim her kimse

Kimsesizliğime sahip çıkan Mevla’mı sevdim en çok.

İçime düştüm sonra

Kuyularda can verdi verecek imgeler

Yolum kesişti aşkla ve kalemle

İman gücüme binaen

Acılara da idmanlıydım

Ve aralıksız nöbette idam mangası

Bense bir sürahi dolusu ölü gülücüktüm.

İsyanımdı baskın olan

İçimde saklı kibar bir lisanla

Sadece kendime saydım sövdüm

Sonra da muhafaza ettim kendime olan saygımı.

Sövgüyü de çıkardım lügatten

Artık hangi duyguysa kuş konduran

Kuş gibi çırpınan yüreğimle hemhal

Yükümü de boşalttım hani.

Bir şiirin arifesinde

Gülümsemeyi bahşedendi evren

Ölüm öncesi kıyıma uğradığım

Ansızın da kıyama durduğum kadar

Muhafazalı varlığımı sakladım gözlerden

Kalbimi ise çoktan rehine vermiştim

Erişkin varlığım

Çocuk yüreğim

Bıçkın ruhum

Elbet dalgalardı içimin kıyılarını döven

Sığ olmayı ise asla sevmedim

Sağ olduğum değil de sol yanımdı illa ki

Son sözü söyleyen.

Şafaktı aşkın asaleti

Şah damarımdı patladı patlayacak

Çünkü tahminimden çoktu akan kanım

Madem asılı kalamayacaktım olduğum yerde

Oldurdum ben de hayallerimi

Şerh düştüğüm her mevsim her gün

Güme giden ömrün kayıp meali.

İdame ettiğimden öte

İdrak ettiğim ne ise

Efkârın sağı solu belli olmazken

Duygularıma mezar kazdım

İçine döktüğüm bunca toprak ve imge

Kala kaldığım elbet içimde saklı tekerleme.

Bir kul idim

Oynadığımsa kumar

Kur yapan iklim neyime?

Kukumav kuşlarından hallice

Elbet düştüm yola bir şiir vakti

Sönüktü ikaz lambası evrenin

Gözümü sakındığım aşk illa ki ikilemim

Bir renktim kayıp dünün meali

Bir ses idim notaların sekizincisi

Bir şehirdim açan şiirde

En sevdiğimdi imkânsızlık

Hasreti solmayan aşka düşkün yürek.

Dökümlü etekleri özlemin

Sevebildiğimden de fazlasını diledim Rabbimden

Öğreten O idi sevmeyi

Ölümlü bedenim, asi/l yüreğim

Ne yalandı sevgim ne şaibeli

İçtiğim şiirden dahası saklıydı içimde

Bilmiyordum ama duyduğum huzur illa ki

Mademki teslim olmuştum İlahi Aşka ve Rabbime…