Card image cap
Hem i̇stanbul'um hem şi̇i̇r

Günü öğüten bir devre arası

Saklı minvalinde mevsimin

Sözümün asla geçmediği şehrin de

Yeis yüklü güncesi.

Ne şairim ne de şehir

Sevdalı bir mahzun düşüm

Elbette külfet addedilen sefil varlığım.

 

Kiminin gölge ettiği

Gümbürtüye giden iç sesim

Bir de hayatın meali

İğne iplik tutmayı beceremediğim nasıl da belli?

 

Evin tek kızı

Gözbebeği sevginin

Şeceresinde saf hayaller ve aşkı da

Rencide eden bulutlar saklı.

Ne kuytularda unuttuğum

Ne ufkumda saklı tuttuğum.

 

Bir düş isem

Görmeyi filan da ummadığım.

Bir yenilgi isem

Elbet kendime tüm ihanetim.

Sevgi faslını da çoktan geçtim, azizim:

En azından severken mutlu ve özgür

Sormadan da birilerine

Neye denk düştüğümü

Elbet aykırı mizacım

Saf tuttuğum kalede saklı maruzatım

Ve elimde kalem

Yüreğimde çalan notalar

Umudumu ise hala çalamadılar.

 

Rengimle özdeş seyrindeyim mevsimin

Mevsimin ikbalinde sıcak bir yaz güneşi

Yakam dik

Başım dik ve asi

Diklendiğim nice insan ve safsata

Hele ki dümeni kırdımsa bir kez sevgiye ve doğrulara.

 

Hayatın himayesinde gölgesi kayıp;

Sanrıların hicvinde

Sancılandığım her gece vakti.

Dikmekse yorgunluğu

Ne yamalı ne patavatsız.

Sevmekse hayatı ve acıları

Beslendiğim hüzünle nasıl da tek doğru.

 

Afişe etmek mi yeri göğü?

Ne gam ne gam.

Soytarı sitemlerden düşmeyen payıma

Hele ki insan kendini bildikten sonra.

Lakin olmaz mı kusurum, yanlışım?

Sevgiden yana müşkülü olan kimse

Arsızca sevmeye dünden hazırım.

 

Denkleme denk düşen sefil mizacım:

Bilinmezin karekökünü kürediğim

Köklerimle ait olduğum şehir kadar da yalnızım.

Hem İstanbul’um hem de şiir

Hem yalnız hem kalabalık:

Sandığımda yok da tek naftalin kokusu

Fırından sıcak çıkan düşlerim ve tüm yazdıklarım

Elbette Rabbimin himayesinde

Yeniden doğmaya dünden hazırım.