Mevsimin ayaz’ında bir düş’ün kundaklanmış fedaisiyim

Satırların mavisine bandığım asi bir ömrün de

Son konakladığı dehlizde saklı öyküm

Her fasıl dibine vurduğum acıların

Her hâsılasında geçit vermeyen engebelerin

Bir tortu’nun izini sürüyorum anlayacağın, azizim.

 

Öfkemle barışamadım gitti

Zıt kutupların beynamaz gonguna vuran rüzgâr gibiyim

Her zil sesinde körüklenen yüreğim

Her mil çekildiğinde gözlerimde

Ürkünç çok ürkünç bir coğrafya

Sanrılarımın asaletindedir sessizliğim.

 

Belki de ruhu duymayacak yetim bulutların

Ebediyen gittiğime de inanmayacak

Yosun tutan ellerinde yaralı göğümün teninde

D/okunaklı bir mısra olma derdinde de değilim

Kimliğimin metazori ikliminde

Düşleri kuvöze koyduğum sapı olmayan bilinmezlikle

Aykırılığımı sunduğum bir dünyadan illa ki ayrı düştüğüm

Bir o kadar üşüyen sesimde

Geviş getiren hıçkırıklar

Sözcükleri yaftalayanlara da naziremdir

Yazdığım her şiir benzeri sunumda

Şair olmadığımın da bilincinde huzurundayım.

 

Fıtratımda ince uçlu bir pergel

Merkeze her sapladığımda kanayan melun dizeler

Sözcük bombardımanına uğradığım her ezan vakti

Sessizliğime sahip çıkan sadece ve sadece Tanrı.

Kabulümdür yenik düşmüşlüğüm

Belki de ömre şerh düşmüşlüğüm her kırık mavide

Asılı bir çan kadar içine kapanan

Beyhude bir beste mırıldandığım

Hazan makamında hüzünle sırdaş gaipten gelen

Mizacımla yerlerde sürüklenen sefil metanetim.

 

İklim nazarında aykırı bir rüzgârın da bam teline b/astığım

Düş benzeri gerçeklerde somurtan sancılı bir vaveyla

Elbette kök söktürenlere biat

Helalleştiğim tüm dünyayla

Yarına çıkmanın olanaksızlığında

Sızlayan iç sesim

Şiir olmanın t/adında yenilmişliğim bariz

Elbet kuytularda uyuyan metruk bir bilmece

Kapıp koyuverdiğim bunca sevginin de meali

D/okunamadığım hangi yürekse.

 

Düş perhizine soktum artık ben ömrü

Karanlığın sarkıtlarında içine damlayan her damla

Sadece ve sadece Allah katında geçer not almayı

Dilediğim,

Sevdiğim kadar herkesçe terk edildiğim.