Card image cap
Ki̇m bi̇li̇r kaçinci ferman

Hayatın nakşında

Zamana teğet geçen varlığım.

Kutsal rabıtamda

Şah damarımdaki enginliğin

Mücbir sebeplerden kaybolmuşluğun

Yalın ayak seyrinde gökyüzü muhabbetlerinin

En sefil tanığıyım

Yine şerh düştüğüm mazlum yüreğim

Şahit olduğum sonsuz özlem.

 

Dermanın katlarında

Deliksiz uykularım;

Hatırşinas mağlubiyetimde

Tutulmuşluğumun utku.

Payidar kılmaksa ömrü

Devran ötesi yorgunluğun yolculuğa düşkünlüğü:

Tezat bir iklimde

Seğiren gözümde

Ellerim terli ve lades diyebilmenin

Şerefiyle.

 

Uzvu ruhumun,

Noksan bir şarkı.

Rahmeti ömrün

Divane bir gölge tartaklanan zaman zaman

Bazen kovuşturulduğum

İçimdeki bitimsiz talan.

 

Derme çatma şiirlerimi mabet bildim bileli;

Bir coşkuyu evlat edinip

Yok saydımsa içimdeki küspeyi

Bir de lav ettim edeli

O beynamaz sarhoşluğun

İfrata kaçan hüznü ile

Çeperinde İlahi aşkın

Münferit bir çehreyle.

 

Kaydımda yok öncem:

Sonram ya sen ya ölümüne yenik düştüğüm

Şunca kelam

Üstelik dar cepheli bir ayrılık

Tufanda kaybolduğum

O sakıncalı varlık

Yine bir edimin mahşeri;

Bir sevginin izdihamı

Ne gördüm ki ben,

Bunca hülyanın elbet olacaktır

Kayıtlı hüsranı.

 

Tembihlediğim kadarıyla

Öğütüldüğüm her an

Açık ara farkla

Yitiminde benliğin;

Sehven yenik düştüğüm

Kim bilir kaçıncı ferman…

 

Ayyuka çıktı çıkalı mahrem

Ötelenen değil ölümüne seven.

Aşkın gıyabında hazin bir rüzgâr

Ne yalanla ne dolanla

Geçer mi ömür?

Haydi, savuralım sessizliği

Sevinelim de yok yere:

Kim bilir kaçıncı mevsim

Özlemini duyduğumuz…

 

Hangi yaren ki

Sevdama tanıklık eden.

Bir bir evrildiğim istikamet

Sonu baş bildiğim bu kaçıncı kehanet?

Gürül gürül akan suyun mademki kesildi yolu

Kaynağında hep mi dünde kalan

İçindeki utku?

Şahit iken melekler

Göğün de tek talibi

İçimdeki engin elem:

Zamana inat

Sevgiyi şerh düştük düşeli

Koptuğumuz iklimlerden mi kaldı

Elimizdeki son dal?