Card image cap
Mezar taşi

Her mavi’yi yas bildim mezarımda

Duası eksik şehrin.

Sitemler aşkın da kanatlarını kırdı

Baş koyduğum yüklemlerde kayboldum ömür boyu.

 

Her saniye eksilen iklim

Zamanı durdurma yeti’me haiz olsaydı keşke

İçimde çöreklenen hayaletler

Kalbura dönen umut teknemde

Şairin dediği gibi:

Yengi ve yergi düzlemi

Bayat üç beş espri

Gün ağarırken s/açlarımda

Oynayan şaibeli rüyalar

Kiminin kestiği kestik

Astığım kadar da asık ruhumun mizacı.

 

Belli ki darağacına müptelayım son zamanlarda

Ölümle şereflenecek bir hayat hikâyesi

Neye dayanıyorsa acım

Acıyan yüreğimde hala debelenen ümitlerim.

 

Bir tefrika sunduğum

Temaşası da ufkun

Solan umudun sol yakasında mevsim,

Diri şehrin ufacık cüssesiyle

Sığdırdığı milyonlarca insan

Hep ruhumdan hem şehrimden çalanlar.

 

Zaman adeta bir kör nokta, azizim:

Ben zaten anlatıyorum

Elbet senin de vardır bir bildiğin

Yoksa bu sessizliği neye yorardım?

Bir de yorgunluğum çıkmışken ayyuka

Mezar taşı dinginliğim

Kaç satır yazmalı ki başucuma

Üstelik kim okuyacak

Ben öldükten sonra?

 

Şaibeli öyküler;

Sanrıların da temize geçtiği hayal teknem

Ve arzında ömrün

Talep görmeyen sefil gönlüm

Oysaki isimle, ziftimle

Bir de beyazın rabıtasında

Açan beyaz gül’ün endamıyla

Yaşarken bir çiçek bahçesine düşmeden yolum.

 

İçimdeki çiçeği taşlayacaklar az sonra

Hem yarının ne getireceği

Belli değil mi dünden beri?

Hazan kımıltıları mevsimi ruhumla taşladığım

Aşkın da kırıntıları

Serçelere serptiğim

Şimdimle iştigalim

Yarına kim bilir hangi acılar yüklenecek derinden?

 

Geç olmadan gitmeliyim, azizim

Gece sonlanmadan bir de utkumda

Ve ufkumda saklı değirmenim

Saçlarım da henüz ağarmadı tümden

Üç beş derken sararan teninde doğanın

Beyaz kalmaya yeminliyim.

Ayyuka çıksa da yalnızlığım

Solmadan masumiyetin sancağını

Yüreğimle taşırken.