Şi̇i̇r hayatin ta kendi̇si̇

Düşlerin keşişi belki günü kurtarmak adına düşlerde gezinti: ertelenmiş mutluluğun da bekası ve içimizi titreten o seste saklı aşkın bestesi. Mevsim ne olursa olsun, yatıya kalan geceden firar eden şiir hüzne banıp günü gece ile kelam eden ömür ve dilediğimizce dillenen yüreğin sessiz sevgisi.

Aşka mazhar güfte

Yalnızlığın kavrulduğu düş tepsisi

Hali hazırda saklı bir umut

Aşkı ılgın kılan hasret

Uğuru gecenin

Ufkunda yalnızlığın

Hala sevebilme yetisi şairin.

Anmaksa rahmeti

Bir düş küresi

Elbet sessizliğin mezarından firar eden

Her hecede saklı keramet

Yükü ağır olsa ne ki?

Yalın bir varlıktan öte

İçi tıkış tıkış

Gönlünü zapt eden hangi hüzünse

Kürediği kadar geceyi

Dilemması olsa olsa latif bir esinti

Göğe nakşeden her b/akış

İzafi aşklar durağında saklı na’şı

Şimdi sözcüklerden örülü

Yarın asmaksa yüreği en tepeye

Tuzağa yakalanan rüzgarın öfkesinde

Savrulsa da heceler

Savunmak adına serzenişte bulunur da bulunur

Sefil şair elbet sadece kendine.

Ve kıyasıya mücadelesi

Kendinde saklı ömrün bakiyesi

Hırpani bir mevsimden arda kalan

Salkım saçak ruhun devindiği

O serzeniş ki

Elbet saklı ruhunda omzunda

Derbeder bir mısradan öte

Miskin gölgelerin seyrinde

Kaçışan her sözcük

Kapana kısıldıkça imgeler

B/ölünür de b/ölünür

Satırlar.

Sevdalı göğün tahliye ettiği her ruh

Kaykıldıkça evrende inip çıkan mutu

Ne öfke ne keder

Düşünmese bile nasıl da heder eder

Mavi sümbüller

Pembeden nakaratı bulutların

Seyyah güneş

Topa tuttukça yağmur

Bulutlarını.

Rengi değişir bir anda

Semanın sermayesi

Elbet yüreğine, ellerine yağan rahmet

Günbegün büyür de büyür ufku

Tebessümler kadar

Acılar da saklı dününde

Bir yonga ki şiirden geride kalan

Oysaki şiir hayatın ta kendisi

Tesellisi tecelli eder ömrün sürdüğü g/izinde.

Latif mevsim

Nazenin deryalarla çoğalan mutluluk

Kardıkça günü

Sevi dilinde

Şakır da şakır evrenin güfteleri

Elbet bülbülün tininde yarenlik eden güldür

Gülümsemek adına

Ruhunda saklı nuru sevginin…