Card image cap
Yeter hi̇kmeti̇ elbet i̇lahi̇ aşkin




Bir düşe öykün bir de düşmeye gör:

Sözcüklerden inşa ettiğin ömrün

Aldığın her darbede açmaya görsün şiir

Kasıtlı bir ölümdür oysa

Şairin vedası

Yana yakıla yaşarken sığındığı her rüya

Gün yüzlü bir gerçeğe dokunup da geçer

Yanından usulca

Zifiri karanlığı da deler imgeler

Gönül gözüne boca ettiği vefa dolu sevgisinde

Kural dışıdır öyküsü

Yerin göğün debelendiği vuslat

Karanfil kokulu o tutsaklığı

Değer hem de nasıl değer

Yanmaya sönmemek adına üstelik

Çağrısı kâinatın

Düş küresinde kıpraşan her duygu

Olmaz mı Mevla’nın ikramı…

 

Kürediğin renk

Asılı kaldığın varla yok arası izlek

Küssen de kendine

Zararın neresinden dönülse kar, şair

Hüznün türevi aşk ve özlem

Bazen tövbe yüklü heyben

Kana kana içtiğine kucak açar kimi zaman

Yar bildiğin yaren olmasa da

Zan bildiğin elbet

Tutuklu olduğun her söylemde

İnancın gölgesi dahi yeter

Senin temiz yüreğine.

 

Varlık mı yokluk mu arz edilen?

Sözcükler mi yoksa

Kan yerine vücudunda gezinen?

Mayası aşkın tutar nasıl tutar hem de

Aşkın asası sunulan ve saklı olan

Her yeminde.

 

Bir hayal ki ehli beyit

Bir hazan ki yaza dahi hükmeden sür-git

Bir nida arındığın benlik

Bir sükûn aradığın

Titrek ışığında yüreğindeki mumun

Varsın dibine versin aydınlık

Yeter hikmeti elbet

İçinde yaşattığın İlahi Aşkın ve coşkunun.

 

Nazarında hayatın sancılı bir oluşum

Kanatlarında mevsimin

S/üzülen gözyaşın

Devindiğine meyyal direttiğin her gerçek

Olsun ya da olmasın mutluluk

Saklı bildiğin sandığında

Varsın seyirsin gözü ufkun

Yeter ki dokun sen ruhuna lütfun.