Card image cap
Yokuş

İnsandan bir Babil yükselmeyeceğini bilseler de,

Yüksel ki yerin Babil değil, sisifos, sisifos diye

Fısıldanmış sanki hepsinin içine, sur

Çalınmış, üflenmiş kıyama kadar: ses

Denmiş, sus mu denmiş, bir ses bir sus.

(H. Ergülen)

 

 

 

 

 

Dik acılı yokuş…

Kürediğin kadarına yüreğin

Mal oluş felsefesi

Bir avuç yaştan ibaret

Menkıbenin de baş tacı,

Aşk, aşk, diye inler surlara sızan sessizliğin

Koyu lacivert gözlerinde pişmanlık

Kaybolan öfkene

Aşkı yağdırdığın her dik yokuş.

 

Lades, diyen faninin meali

Yoksunluğuna kök söktüren

Bir avuç zalim hicap

Sonların ereceği hidayet

Elbet Tanrının parmaklarında s/aklı.

Şimdi mavi bir göğü resmeden ikbali

Satırların,

Sızan irinde saklı tuttuğun melun gözyaşının da vebali

Tırmaladığın yürekte asi çok asi bir rota;

Aşkı hizaya getirmez elbet

Naşında yüklü olsan da bunca yasla.

 

Karan göğü, karan yeri…

Ser veren sırların da gizemi

Hep mi yok oluş, azizim?

Sırlardan mütevellit güncemde

Yokluğuma hicap yüklediğin gözlerindeki

O son b/akış…

Şimdi söyle, neyin muhtırasıdır bu serzeniş?

Öykündüğüm değil de asla

Ölümüne sevdiğim bir sevecen b/akışa

Asılı kaldığım

Rüzgârın yönünde

Ölüme direndiğim her yeis ile

Kabrime uzanan elin

Varlığıma mı hükmettin yoksa

Sezilerinden damlayan

Bir hadis gibi

Hurafelere asla inanmadığım

İnancın gök mavisinde

Aşkla niyaza durduğum

Bir kıyımdan son anda kurtulduğum

Elbet hürriyetidir varlığımın

Hüviyet bildiğin şu şiirlerimde olsun

Yerle yeksan etmesen sefil yüreğimi.

 

Bir d/okunuş

Yerle göğün kucakladığı

O sancılı izlek

Resmedilen ne günün yitimi

Ne de solduğuma delalet.

Öldürdüm nefsimi, öfkemi de geldim

Ben bu şiirin ayaklarına serildim:

Bir yitiş addedilen

Her geçici noktayı koyduğum rotamda

Sanrılardan üreyen aciz fısıltıları da gömdüm yerin dibine,

Geldim sadece nazenin bir şiirin eteğinde

Tutuşan sancılı nöbetlerime binaen

Sarıldığım illa ki Rabbin bahşettiği

Her kökü derinde olan üzünç tanesi

Mutlak bir aşka sapan rotamda saklı

Mevcudiyetimin de ikbali.

 

Susan, ses eden ve yeren her bedeli

Söndürdüm de geldim yüreğin ferini

Azap kuşlarına son bir veryansın

Alacaklarsa alsınlar canımı

Yine de yitip gitmeyecek sevdanın nakşı

Yüreğin neferi her yanık şiir

Tutunmaksa hayata

Sondan evvel yüreğin derinlerinde saklı

Bir temenninin nazarında

Kutsanan sabrımla ait olduğum bu hazin rota.