Card image cap
Şi̇i̇r mi̇ di̇ki̇yorsun?




 

Şiirler mi dikiyorsun, sevgili terzi?

Düş bahçelerine ektiğim yüreğimde saklı

Ümit gibi mi?

Ömrün kotası doldu aslında

Aslı astarı olmayan düşleri çoktan

Geçirdim sırtıma.

Ah, bir de yüreğimin püskülleri yok mu?

Şatafatlı göğün

Muhterem bulutları

İçimdeki kavis gibi

Nutkumun da tutulduğu.

 

Bense bahçeme dikiyorum düşleri:

Gerçi düş mevsimi de değil ama.

Tutar ya da tutmaz kimisi

Aşka sadık kaldığım bak

Nasıl da gözlerimden belli.

 

Ufkumu geniş tuttum

İçimi temiz:

Akseden her öğretide saklı sevgi

Kimince yeis

Kimince isyan

Benzemediğim insanlara değil yalan.

 

Göğün kanatları koptu

Aşkın dikeni ile patlayan balon gibi.

İklim dediğin bir rüzgâr ki

Döşümde kaygılar

Kodaman satırlardan sökün eden

Aşkı da tarumar kılan.

 

Bir yenilgiye denk düşüyordu madem hurafeler

İlla ki mi sancılanacaktı şiir?

Bir vebalse ödenen aşkın tarifesi

Bir mevsimse eksilen

Özlemin de nefesinde saklıydı aşka.

 

Balta girmemiş sözcükler saklıydı cennette

Aşk hep doğudan doğmuyordu üstelik

Doğru olan ise tekti

Tıpkı aşkın olmayan mevsimi gibi.

 

Şiirler inşa etti bedeller

Şair olmanın güftesinde esiyordu rüzgâr

Kanatlı heceler durağan lehçeler

Sökün eden lacivert idi belki de

İzini sürdüğü gizemi

El yordamı bulan mağdur kalem.

 

Latife yapan rüzgâra özendi sonra kalem

Hayatın baytarıydı yalan

Göğün kurdelesi elbet çocukluğa özlem

Her kırmızı vedada saklıydı sırlar

Sır olmaya ne gerek?

Şair çoktan vermişti şiirin şifresini.

 

Azığa alıp elemi döküldü notalar

Noktalama işaretlerine özenen bir anahtar belki de

Solun albenisi ve sol alfabesi

Şüheda mazi kundaklandı

Derken esir düştü şair

Yaratan idi tek şahit küskünlüğüne

Ve aşkın izbesinde sönen ışık gibi

Lades tutuştuğu geceye sunarken özrünü

Elbet kaybetmemek adına özünü.